Oczekiwanie

Czasem czujesz, że się wypalasz…

Brak Ci siły nawet na milczenie…

Jesteś słaby i ciężko Ci pozbierać siebie z upadającego na oszroniały chodnik…

Wiesz, że masz tyle przed sobą,

Lecz tak naprawdę nigdy nie masz pewności,

Że jutro

Nie zgasną światła…

Dziś miałem piękny sen…

Szedłem z jakimś chłopakiem za rękę przez miasto. Uśmiechaliśmy się do siebie, robiliśmy razem zakupy. Przystawaliśmy przy wystawach sklepowych i długo dyskutowaliśmy – trzymając swoje ciepłe dłonie. Potem przyszli do nas rodzice – jego i moi. Jedliśmy razem obiad. Było tyle radości.

Kiedy rano zadzwonił budzik – pomyślałem, że szkoda, że tak piękne chwile bywają tylko w snach. 

Siedzę na parapecie, deszcz puka cicho i bezwiednie do okien, a we mnie to oczekiwanie na coś, co być może nigdy nie nadejdzie… Tolerancja – Królowa uczucia tych, którym los podarował prezent inności, wciąż zwleka ze swoją wizytą na świecie. Podobno gdzieś już była, ale rąbek jej płaszcza szybko wypłowiał i zapomniano o jej wizycie.

A w domach tyle tajemnic, tyle strachu i oczekiwania na toby móc wreszcie powiedzieć – KOCHAM…
Milion prób wyznania miłości, tysiące niewysłanych listów, do tych, którym mamy tyle do powiedzenia.

Czekają na Tolerancję od chwili odkrycia prawdziwego siebie. Czekają na to by być sobą, by kochać i móc oddychać… Pytają się cienia, co robić, gdy umiera w nas resztka cierpienia, jednak cisza nie odpowiada im na te ciche i bolesne westchnienia… Zamykają się w swoim pokoju na cztery spusty. Siedzą wieczorami w mieszkaniach, ocierając łzę z telefonu, który z różnych powodów nie dzwoni. Czekają na miłość, chcąc zatrzymać wskazówki zegara… Lecz czas biegnie coraz szybciej… Czasem nawet nie patrzy już za siebie…

Czy nie zasłużyli na szczęście? Czy to ich wina, że los „nierówno rozdał”? A może są tacy sami, tylko innym wydają się obcy?

Powiedz człowieku ile sam masz w sobie tolerancji? Jeden odpowiedział, że inność trzeba tępić i izolować, ale nie pomyślał, co będzie, kiedy jego syn pewnego dnia przyjdzie do domu i powie – Tato, to jest mój chłopak – Jesteśmy Szczęśliwi…

Czy zrobi to, o czym tak jawnie mówi przy każdej możliwej okazji?

Jesteśmy czasem fałszywi. Staramy się pociskać wszystkim tym, co jest dla nas przeszkodą, ale co jeśli przyjdzie czas, że ktoś nami zechcę „pocisnąć”? Cóż wtedy, głowa w piach czy maska na twarz i w bój o kłamstwo i maskaradę? A może poczekać aż ta kurtyna w końcu spadnie sama?

Zadaje sobie wielokrotnie pytanie, gdzie są granice tolerancji? Myślę, że każdy ma prawo do szczęścia. Większość gejów ma pretensję o złą reputację w społeczeństwie. Ale czy sami nie jesteśmy sobie po części winni? Wystarczy wejść na chat – te hasła – „obciągnę dziś”, „ Mam lokum, kto mnie wyjebie …”. Itd. To tylko jedne z cenzuralniejszych cytatów. Czy to nie jest wystawianie sobie opinii zwierząt seksualnych? Nie wszyscy są tacy. Większość szuka, związku miłości, ciepła, zrozumienia…

Ale krzykiem o zaspokojenie namiętności tego nie zdziała… Może czas na małą zmianę siebie, a potem oczekujmy tego od innych? Dużo pytań, mało odpowiedzi…

A może jeszcze nie jesteśmy gotowi na przybycie Tolerancji? Może musimy dać jej i sobie czas?

Ja czekam na Nią, bo wiem, że to dla mnie okazja by móc normalnie Żyć. Czas, który mi pozostał ucieka. Chciałbym wziąć przyszłego chłopaka za rękę i zjeść w restauracji kolację – móc go pocałować, wziąć ślub i móc powiedzieć publicznie „Kocham Cię”. Trudno jest w ukryciu kochać. Jeszcze trudniej żyć…