Omlet z pomidorami, pieczarkami i szczypiorkiem

Na szczęście poniedziałek minął.

Nie cierpię poniedziałków. Z całego serca. Najchętniej w każdy pierwszy dzień tygodnia zawinąłbym się w kołdrę, schował się przed światem i nie wychodził z łóżka. A jeszcze lepiej leżeć tak wtulonym w swojego Chłopaka. 

Choć przy smażeniu naleśników, popisuję się przewracaniem ich na drugą stronę w bardzo efektowny sposób, to gdy przychodzi ochota na omlet nie jestem już takim cwaniakiem.

Mogę podrzucać patelnię z naleśnikiem z zamkniętymi oczami, ale gdy jego "kolega" wymaga obrócenia, zaczynam się stresować. Zwykle ociągam się z tym do ostatniej chwili, nerwowo zerkając pod spód omleta czy aby na pewno już pora.

A wiadomo że to ostatni dzwonek.

I zwykle wychodzi nieporadnie, niezgrabnie i nieudolnie z kilkoma brzydszymi słowami w głowie (a czasem i na ustach).

Dziś nie było inaczej, a z racji poniedziałku jeszcze gorzej.

Może kiedyś.

Dobrze, że wygląd nie wpływa w żaden sposób na smak i omlet mimo swej niedoskonałości, był tak naprawdę idealny. Delikatny, puszysty i rozpływający się w ustach. 

Składniki (porcja na 2 osoby):

• 4 jajka
• 6 pieczarek
• pomidor
• 2 łyżki mleka
• 3 płaskie łyżki mąki
• szczypiorek
• sól, pieprz

Do miski wbić jajka i dobrze wymieszać. Następnie dodać mąkę i mleko. Mieszać dokładnie, aby nie było żadnych grudek. Pokrojone pomidory, pieczarki i szczypiorek wrzucić do masy jajecznej o wymieszać. Doprawić solą i pieprzem do smaku. Na patelni dobrze rozgrzać masło, wylać masę i na bardzo małym ogniu smażyć omlet, pod przykryciem. Gdy zetnie się z jednej strony i podwadzamy łopatką będzie ładnie odchodził od patelni, przewrócić go na drugą stronę i smażyć do zarumienienia ( ja zsuwam go na pokrywkę lub talerz, przykrywam patelnią i szybko odwracam, tylko koniecznie ubierzcie rękawiczki lub róbcie to przez ściereczkę, żeby się nie poparzyć).

Smacznego! :)