Someday ...

Pocieszające dla jednych, zasmucające dla drugich

Today my professor told me
every cell in our entire body
is destroyed and replaced
every seven years.

How comforting it is to know
one day i will have a body
you will have never touched.

Wspomnienia potrafią wracać jak bumerang, gdy tylko nadarzy się jakaś sposobność ich ożywienia. Choćby muzyka, którą się otaczamy każdego dnia w samochodzie, w kąpieli, na ulicy czy stojąc w kolejne w spożywczym. Kochając się, tańcząc na dyskotece, czy przypadkowo włączając odbiornik radiowy. Niedawno pojawiła się piosenka pewnej artystki, która od lat nic nie nagrywała, a była niegdyś moją wielką muzą. I cóż… gdy tylko trafiłem na świeży kawałek wspomnienia mnie oblężyły. Sentyment i pewnien rodzaj melancholii zaczyna na nowo się we mnie rozbudzać. Nawet nie wiecie, jak ogromną to sprawia przyjemność. Znów czuję się, jakbym był nastolatkiem i wariuję. Słucham tego nagrania nałogowo i wciąż nie mogę się nadziwić, jak wspaniale można się poczuć, gdy taki niby jeden skromny bodziec potrafi wywołać burzę emocji. Mam ochotę wyciągnąć albumy ze starymi zdjęciami i się po prostu zamknąć w domu, nie wpuszczać nikogo, napić się różowego wina i oddać się temu, co działo się w moim zyciu przed laty. Nic więcej w tej chwili nie potrzeba mi do szczęścia. A jak jest z wami? Często sięgacie do wspomnień?